کتاب حاضر خطببه حضرت فاطمه زهرا س می باشد که عبدالله بن حسن ع به اسناد خود از پدران خویش نقل می کند: وقتی ابوبکر عاملان فاطمه س را از فدک بیرون کرد و این مطلب به گوش ایشان رسید، مقنعه خود را محکم بیست و دامنه های چادر را جمع نمود و در میان جمعی از زنان قوم و بنی هاشم به سوی مسجد روانه شد در حالی که بشدت خود را در چادر پوشانده بود و راه رفتنش دقیقا همچون راه رفتن رسول خدا ص بود تا اینکه بر ابوبکر که در میان جمعی از مهاجرین و انصار نشسته بود وارد شد و در میان ایشان و سایرین پرده ای آویختند و آن حضرت نشست و سپس ناله الی جگر سوزاز عمق سینه بر آورد که مردم را به گریه واداشت و مجلس را متشنج نمود، آنگاه لختی سکوت فرمود تا مردم آرام شده و هیجان آنها  فروکش کرد، سپس کلام گهر بار خویش را با حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبر خدا آغاز کرد و مردم دوباره گریان شدند و مجددا چون آرام گرفتند؛ فرمود:سپاس شایسته خداست به سبب آن نعماتی که بخشیده و شکر او را به واسطه آنچه الهام نموده و ستایش ورا به جهت آنچه پیش فرستاده، از قبیل تمام نعماتی که احسان نمود و ریزش موهباتی که اعطا کرد و تمام نمودن سنت هایی که فرو فرستاد، که شمارش آنها فراتر از احتساب و نهایت آن برتر از جزا و پاداش و دامنه اش فوق درک بشراست .